Suplement CXXXI
Kołder, W., 1970: Die Fischfauna des Piburger Sees [Ichtiofauna jeziora Piburg]. Acta hydrobiol. 12: 329 — 355.
Abstract — In 1966, limnological and ichthyobiological research was carried out on Lake Piburg (915 m. above sea level), Austria, within the framework of ecological investigations by the Obergurgl Alpine Research Station of Innsbruck University. By means of fishing with net and rod the presence of 7 species of fish was established in the lake: the roach (Rutilus rutilus L.), the chub (Leuciscus cephalus L.), and the red eye (Scardinius erythrophthalmus L.) of the carp family; the rainbow trout (Salmo irideus Gibb.) and brown trout (Salmo trutta m. fario L.) and Salmo trutta m. lacustris L. of the Salmonidae family; and finally, the perch (Perca fluviatilis L.). The age of the fish, their growth, weight variability, and coefficient of condition were studied. On the basis of the results obtained, the future of the fishery economy of the lake and its exploitation were defined.
Ichtiofauna jeziora Piburg
STRESZCZENIE
W 1966 roku przebadano pod względem limnologicznym oraz ichtiologicznym jezioro Piburg w Austrii (915 m n.p.m., 13,4 ha, maksymalna głębokość 24,7 m) w ramach programu badań ekologicznych Alpejskiej Stacji Badawczej Obergurgl Uniwersytetu w Innsbrucku.
Dla uzyskania rybackiego materiału badawczego dokonywano od kwietnia do listopada 1966 roku odłowów sieciowych za pomocą wontonów o różnych rozmiarach oczek. W jeziorze stwierdzono 7 gatunków ryb. Ogółem złowiono 317,2 kg ryb, a więc przy przeliczeniu na powierzchnię użytkową jeziora, przyjętą na 10,0 ha, 31,7 kg przypada na 1 ha (tabela I).
Rybą przewodnią jeziora Piburg była płoć. Wzrost tej ryby okazał się w porównaniu z innymi wodami bardzo dobry (tabela II i ryc. 1). Na drugim miejscu wśród ryb karpiowatych znajdował się kleń. Również wzrost tego gatunku okazał się dobry (tabela III, ryc. 2). Trzecie miejsce zajmowała wśród ryb karpiowatych wzdręga. Wzrost jej był podobny jak wzdręgi w północnoniemieckich jeziorach (tabela IV, ryc. 3). Ryby karpiowate zajmowały w odłowach sieciowych i wędkarskich 74,8% ciężaru ryb.
Wśród ryb łososiowatych najliczniej występował zarówno ilościowo, jak też wagowo pstrąg tęczowy. Wzrost tego gatunku podobny był do wzrostu pstrąga tęczowego z potoku Vrica (tabela V, ryc. 5). Rośnie on gorzej od od rodzimego pstrąga potokowego, który w tym jeziorze wykazuje wyjątkowo szybki wzrost (tabela VI, ryc. 4). Pstrąg jeziorowy został w ilości czterech egzemplarzy złowiony (tabela VII). Ryby łososiowate zajmowały w odłowach 22,7%.
Z ryb drapieżnych — poza łososiowatymi — stwierdzono okonia, który wykazywał podobny wzrost jak okoń w zbiorniku zaporowym w Orawie. Wykazywał on słabe przyrosty ciężaru ciała (tabela VIII, ryc. 7).
Oprócz wymienionych 7 gatunków ryb stwierdzonych w jeziorze, odłowiono w dopływie za pomocą prądu elektrycznego jeszcze jeden gatunek z rodziny łososiowatych, mianowicie pstrąga źródlanego. W dopływie do jeziora złowiono ponadto pstrągi potokowe i tęczowe.
Na podstawie wykazanego współczynnika kondycji można powiedzieć, że ryby z jeziora Piburg wykazują bardzo dobry stan odżywienia.
W oparciu о wyliczone współczynniki zmienności ciężaru ciała ryb (v%) można stwierdzić, że ryby z jeziora Piburg miały niezłe przyrosty ciężaru ciała w pierwszych latach życia, z wyjątkiem okonia (tabela II, III, IV, V, VI, VIII). Mniej więcej od czwartej względnie piątej grupy wiekowej wzrost ten zostaje zahamowany, stopniowo się zmniejszając.
W wyniku badań podano wytyczne dla przyszłego rybackiego zagospodarowania jeziora, które tylko wtedy będzie celowe, jeżeli podejmie się kroki przeciwko postępującej eutrofizacji jeziora.
*
* *
W. Kołder. Die Plötze (Rutilus rutilus L.) des Piburger Sees. [Rutilus rutilus. L. du Lac Piburg]. Acta hydrobiol., Pologne (1971), 13, n° 4, 491-506, bibl. (1 p. 1/2), rés. angl. pol. russe.
Abstract — R. rutilus of Lake Piburg (915 m above sea level, Tyrol, Austria) was described morphologically and investigated as to its nutritional selectivity. In comparison with other waters, the growth of this population can be considered as very good. The arithmetic mean and standard deviation of linear measurements and body weight of particular roach age groups were calculated, as well as coefficient of variability of linear measurements and body weight. The significance of the sexual dimorphism in the V-th and VI-th age groups was tested by means of Student’s test. The meristic features of the roach were calculated and listed in tables.
Płoć (Rutilus rutilus L.) z jeziora Piburg
STRESZCZENIE
W 1966 roku przeprowadził autor pomiary biometryczne płoci (Rutilus rutilus L.). odławianej przy pomocy wontonów w jeziorze Piburg w Austrii (915 m n.p.m. 13,4 ha, maksymalna głębokość 24,7 m). Ogółem pomierzono 50 samic i 59 samców płoci, a do badań pokarmu zakonserwowano 140 przewodów pokarmowych tego gatunku ryby.
Płoć jest rybą przewodnią w tym jeziorze, a w odłowach sieciowych i wędkarskich zajmowała w 1966 roku liczbowo 46,8%, wagowo zaś 54,3% w masie ogólnego odłowu.
Pozyskane płocie należały do roczników IV do IX. Średnie długości ciała płoci w poszczególnych grupach wieku podano w tabeli I. W porównaniu z innymi akwenami wodnymi wykazuje płoć jeziora Piburg dobre przyrosty roczne, zwłaszcza w pierwszych czterech latach.
Przeanalizowano 27 wymiarów liniowych ciała i ciężar ryb. Samice rosły o wiele szybciej od samców. Średnie odchylenia były dość niskie, со świadczy o dużej jednorodności materiału (Tabela II i III). Młodsze roczniki płoci z tego jeziora odznaczały się, podobnie jak płocie ze zbiornika zaporowego w Goczałkowicach i Kozłowej Górze, większą zmiennością budowy ciała niż roczniki starsze, u których następuje spadek zmienności, со jest spowodowane stabilnością kształtu i budowy ciała tej populacji (tabela IV). Na 26 obliczonych proporcji liniowych ciała jedynie 2 cechy były identyczne u obu płci (zaoczna długość głowy i podstawa płetwy grzbietowej), a w 15 przypadkach były one wyższe u samców, a w 9 wyższe u samic. Samce miały nieco dłuższe płetwy aniżeli samice. W pewnych szczegółach budowy ciała oraz organów zewnętrznych występuje dymorfizm płciowy, ale nie jest on aż tak wyraźny, by można było w każdej porze roku odróżnić samce od samic, со potwierdza również przeprowadzona dodatkowo analiza istotności różnic (tabela V).
Wzór łuskowy płoci z jeziora Piburg tylko nieznacznie odbiega od wyników innych autorów (tabela VI).
Pokarm płoci składał się przede wszystkim ze skorupiaków (Crustacea), owadów (Insecta) i mięczaków (Mollusca). Pokarm pochodził w szczególności ze strefy przybrzeżnej, i to zarówno z wody, jak i z dna.