Suplement CCV
Dabrowski, K. 1979. Feeding requirement of fish with a particular attention to common carp. A review. Besoins alimentaires des poissons avec référence particulière a la carpe commune. Addendum. Pol. Arch. Hydrobiol. 26:135-158.
Présentation en langue française par P. Luquet
SUMMARY
Present-day information about the nutrient requirements of fish is reviewed. For the major part of the investigated fish species: carp, plaice, Ameiurus nebulosus, Pacific salmon, eel, rainbow trout and Chrysophrys aurata, the optimum dietary protein level is 38 — 52%. The protein requirement depends on such factors as water temperature and salinity as well as the kind of dietary energy sources. Suggestions aimed at relating the requirement of essential amino acids to the amino acid composition of natural fish food or of fish body do not seem to be justified. The fact that Lithuanian authors demonstrated the possibility of the synthesis of essential amino acids by the intestinal flora of carp may in the future create new lines of research on the nitrogen metabolism of fish. Requirements of lipids and fatty acids in trout and carp are much better known than the protein requirement. The effect of fats on protein requirement of fish calls for closer investigation. In connection with the essential participation of starch in carp diet, the knowledge of the optimum dietary content of various carbohydrates (and especially of cellulose) seems to be incomplete. Studies of the mineral component requirements of fish are so far fragmentary, and for no fish species these requirements are fully known. In fact, an addition of the Mc Colum’s salt mixture to the diet does not ensure the greatest body weight gain in fish. With respect to vitamins, in carp the possibility of intestinal synthesis of many vitamins was demonstrated; however, these findings are not so far fully utilized in carp nutrition. A separate problem involves addition, to fish feed mixtures, of components of no dietary nature as well as introduction of growth biostimulators. Since so fed fish are intended for human consumption, the safety of these additions ought to be evaluated very closely At the present state of knowledge it seems that, in the nutrition of fish with abundant intestinal flora, additions of synthetic nitrogen compounds to feeds may be beneficial, because this economizes on conventional feed protein.
STRESZCZENIE
W pracy przedstawiono aktualne dane dotyczące zapotrzebowania pokarmowego ryb na składniki pokarmowe. Wskazano, że dla większości badanych gatunków ryb: karpia, płastugi, sumika amerykańskiego, łososi pacyficznych, węgorza, pstrąga tęczowego i Chrysophrys aurata optymalna ilość białka w diecie wynosi od 38 do 52%. Na kształtowanie się zapotrzebowania na białko wpływają takie czynniki jak temperatura i zasolenie wody, a także rodzaj substancji energetycznej diety. Sugestie, które starały się sprowadzić zapotrzebowanie na aminokwasy egzogenne do składu aminokwasowego pokarmu naturalnego ryb czy ich ciała wydają się obecnie niewłaściwe. Fakt stwierdzenia przez badaczy radzieckich możliwości syntezy aminokwasów egzogennych przez bakterie jelita karpia może w przyszłości stworzyć nowe drogi badań nad przemianą azotową u ryb. Zagadnienie zapotrzebowania na tłuszcze i kwasy tłuszczowe diety pstrąga i karpia poznane jest w znacznie większym stopniu niż białka. Bliższego poznania wymaga aspekt wpływu tłuszczy na potrzeby białka u ryb. W związku z podstawowym udziałem skrobi w diecie karpia zagadnienie optymalnej ilości różnych węglowodanów, a w szczególności włókna wydaje się mało poznane. Badania zapotrzebowania mineralnego ryb są dotąd wyrywkowe, dla żadnego gatunku ryby nie jest znane w sposób pełny. Faktem jest, że dodatek soli Mc Columa nie zapewnia najwyższego przyrostu u ryb. Również w odniesieniu do witamin, stwierdzono u karpia możliwości syntezy szeregu tych związków w jelicie, jednak dane te nie zostały dotąd właściwie wykorzystane w żywieniu tego gatunku. Odrębne zagadnienie stanowi problem wprowadzania do mieszanek paszowych dla ryb składników, które nie są natury pokarmowej, lub wprowadzania innych biostymulatorów wzrostu. W związku z tym, że ryba żywiona trafić winna do konsumpcji człowieka, aspekt tych dodatków winien być badany szczególnie wnikliwie. Przy obecnym stanie wiedzy wydaje się, że w żywieniu ryb o licznej mikroflorze jelitowej dodatki syntetycznych związków azotowych do pasz mogą przynieść korzystne efekty, zaoszczędzając zużycie tradycyjnego białka paszowego.
RÉSUMÉ
Les informations actuellement disponibles sur les besoins alimentaires du poisson sont passées en revue. Le taux protéique optimal est de 38-52 pour la majeure partie des poissons envisagés: carpe, plie, Ameiurus nebulosus, les saumons du Pacifique, l’anguille, truite arc-en-ciel et la daurade. Les besoins en protéines dépendent des facteurs tels que la température, de la salinité ainsi que du niveau énergétique des régimes. Les suggestions visant à relier les besoins en acides aminés à la composition en amino-acides de l’alimentation naturelle du poisson ou à sa composition corporelle ne paraissent pas justifiées. Le fait que les auteurs Lithuaniens aient démontré la possibilité de synthèse des acides aminés essentiels par la flore intestinale de la carpe peut pour le futur ouvrir de nouvelles lignes de recherches sur le métabolisme azoté du poisson. Les besoins en lipides et acides gras de la truite et de la carpe sont beaucoup mieux connus que les besoins en protéines. L’influence des matières grasses sur le besoin en protéines du poisson appelle des recherches plus fines. Compte tenu de la participation importante de l’amidon dans les aliments pour carpe, les connaissances sur la teneur optimale en divers glucides (la cellulose en particulier) paraissent incomplètes. Les études des besoins minéraux du poisson sont fragmentaires ; ces besoins ne sont complètement connus pour aucune des espèces. En fait, une addition au mélange réalisé de McCollum aux régimes n’assure aucun gain de poids significatif. La possibilité de synthèse intestinale de vitamines a été démontrée chez la carpe, cependant ces résultats ne sont pas suffisamment exploités dans l’alimentation de la carpe. Un problème séparé concerne l’addition aux aliments piscicoles de composants sans valeur alimentaire ou de stimulateurs de croissance. Compte tenu que les poissons ainsi alimentés sont destinés à l’alimentation humaine, les conséquences hygiéniques de telles additions doivent être évaluées de façon très poussée. Compte tenu de l’état actuel des connaissances, et en vue d’épargner des sources de protéines conventionnelles, l’utilisation d’azote non protéique dans les rations destinées aux poissons pourvus d’une flore intestinale abondante pourrai’ bénéfique.
Linki:
http://senr.osu.edu/sites/senr/files/imce/images/Dabrowski%20CV%20February%202014.pdf