Suplement CCVII
Gazeta Handlowa: dziennik poświęcony handlowi, polityce i ekonomii. R. 17, 1880, nr 70, s. 3
Kronika Zagraniczna
* Użytki przemysłowe skóry rybiej. Jakkolwiek skóra rybia w ogóle jest galaretowata i łatwo rozpuszczalna w wodzie, z tem wszystkiem u niektórych gatunków ma ona budowę ścisłą, wytrzymałą i użyć sic dającą. Do niedawnych jeszcze wszakże czasów, użycie skóry rybiej na cele praktyczne było bardzo ograniczone i właściwie od niedawna dopiero zwrócono więcej uwagi na jej zastosowanie w obszernych rozmiarach. Na wystawie morskiej jaka miała miejsce w 1876 r. w akwaryum Westminsterskiem, pewien wystawca norwegski przedstawił rozmaite gatunki skór rybich wyprawnych. pomiędzy któremi były: wyprawne skóry wielorybie; przyszwy z białoryba; skórki z płaszczek wyprawne na rękawiczki; skórki z podeszwie czyli języków morskich (soles) wyprawne i przygotowane na woreczki; z cierników na papier do polerowania, a wyprawne i farbowane skóry z węgorzów na szelki i t. p. W Gloucester, w stanie Massachusets, robią patentowane trzewiki ze skóry brosma albo torska (Brosmius vulgaris) a w Colborn, w Kanadzie, rękawiczki ze skór pewnych ryb sumowatych. Skóry ryb z morza Czerwonego używane są w Egipcie na podeszwy. W niektórych okolicach Syberyi, skóra gatunku Lota maculata używana jest przez mieszkańców dla ozdabiania szat, a u niektórych plemion Tatarskich na letnią odzież i worki do przechowywania skór zwierzęcych. Mieszkańcy wschodnich wybrzeży Azyi środkowej robią szaty z wyprawnej skóry łososia, a, chropowate skóry wielu żarłaczów i ryb im powinowatych, bardzo są pospolitemi w handlu pod rozmaitą nazwą jako materyał do polerowania drzewa, na pokrycie skrzyń, pudełek i t. p. Z pewnej części skóry żarłacza anioła (Squalus angelus) Turcy wyrabiają bardzo ładne zielone podstawki do zegarków. Tokarze, stolarze, galanternicy europejscy, używają chropowatej skóry żarłacza niebieskiego (Squalus glaucus) zamiast papieru szmirglowego do gładzenia wyrobów i przygotowania ich pod politurę. Z podobnejże skóry wyrabiają szagryn, na który obecnie najpospoliciej używa się skóra z płaszczki Hypolophus sephen, pospolitej na wybrzeżu Malabarskiem. Dom Giraudona w Paryżu zużywa jej bardzo wiele na tak zwany marokin i wyroby galanteryjne. Na ostatniej paryzkicj wystawie dom ten wystąpił z mnóstwem ozdobnych wyrobów ze stosownie przygotowanej tej skóry, jak ekrytoary, lichtarze, pudełeczka, szkatułki, noże do rozcinania książek, pugilaresy do biletów wizytowych, ramki do fotografii, bransolety, flakoniki do perfum i t. p. Ryba zwana kotem (Squalus catulus) w Marsylii, mniejsza od żarłacza anioła, dostarcza produktu znanego pod nazwą pean de roussatte. Skóra jej czerwonawa, bez plam, o jednostajnem ziarnie, idzie na wyrób pudełeczek i innych wyrobów, zwanych szagrynowcmi. Peau de chlen de mer jest innem mianem skóry z niektórych gatunków żarłaczy, używanej jak powiedzieliśmy, przez rozmaitych galanterników do gładzenia i polerowania wyrobów. Skórę te pod nazwą szagrynu w powszechnem są użyciu w Turcyi, Syryi, Tunisie i Tripoli, – a szagryn w tym ostatnim kraju wyrabiany uważa się za najlepszy. Bywa on farbowany na czarno, zielono, biało i czerwono.
Linki: