Suplement CCXI

Opuszyński, K. 1967: Comparison of temperature and oxygen tolerance in grass carp (Ctenopharyngodon idella Val.), silver carp (Hypophthalmichthys molitrix Val.) and mirror carp (Cyrpinus carpio L.). Ekol. Pol. A 15: 385—400.

 

PORÓWNANIE TOLERANCJI TERMICZNEJ I TLENOWEJ BIAŁEGO AMURA
(CTENOPHARYNGODON IDELLA VAL.),
BIAŁEJ TOŁPYGI (HYPOPTHALMICHTHYS MOLITRIX VAL.)
I KARPIA LUSTRZENIA (CYPRINUS CARPIO L.)

Streszczenie

W pracy przedstawiono wyniki badań laboratoryjnych nad górnymi letalnymi progami termicznymi, odpornością na niskie temperatury wody i letalnymi progami tlenowymi aklimatyzowanych w Polsce azjatyckich gatunków ryb roślinożernych: białego amura (Ctenopharyngodon idella Val.) i białej tołpygi (Hypophthalmichthys molitrix Val.) w porównaniu z karpiem lustrzeniem (Cyprinus carpio L.). Starano się również stwierdzić jak badane właściwości ryb roślinożernych zmieniały się podczas procesu aklimatyzacji.

Górne letalne progi termiczne badano umieszczając ryby w akwarium (fig. 1) i podnosząc temperaturę wody o 1°C co każde 10 minut. Odporność na niskie temperatury wody badano wstawiając akwarium z rybami do szafy chłodniczej i obniżając temperaturę wody do 0°C. Letalne progi tlenowe badano umieszczając pojedynczo ryby w hermetycznie zamkniętym naczyniu (fig. 2) z dobrze natlenioną wodą i oznaczając ilość tlenu po nastąpieniu asfiksji. Aby zapobiec wzrastaniu koncentracji dwutlenku węgla w naczyniu zastosowano metodę Veselova (1959), polegającą na wiązaniu wydzielonego przez rybę dwutlenku węgla za pomocą węglanu sodu.

Podczas rocznych badań stwierdzono znaczne zmiany w tolerancji termiczne} ryb roślinożernych w porównaniu z rodzimym karpiem lustrzeniem (tab. II i IV). Po upływie miesiąca od chwili rozpoczęcia aklimatyzacji (eksperymenty z 10—28 VII 1964) górne letalne temperatury dla ryb roślinożernych były wyższe (biały amur) lub równe (biała tołpyga) temperaturom letalnym dla karpi, aby następnie (eksperymenty z 27-28 X 1964 i 20-21 IV 1965) stać się podobne (biały amur) lub niższe (biała tołpyga) i w końcu (eksperymenty z 16—17 VII 1965) niższe w porównaniu z karpiem. Odwrotnie było z odpornością na niskie temperatury wody. Podczas pierwszego eksperymentu (26 X 1964) odporność obu gatunków ryb roślinożernych była wyraźnie mniejsza niż odporność karpi, podczas następnych eksperymentów w (20 IV 1965) stwierdzono zmniejszenie się tych różnic, bądź nawet ich zanik (biały amur, 29 X 1965). Można sądzić, że obserwowane w ciągu roku zmiany w tolerancji termicznej ryb roślinożernych spowodowane były w pierwszym rzędzie aklimatyzacją do nowych odmiennych warunków termicznych środowiska (fig. 3).

Sezonowe zmiany letalnych progów tlenowych w cyklu rocznym wykazywały u badanych trzech gatunków jednakową tendencję. W miarę upływu czasu i wzrostu ryb, letalne progi tlenowe ulegały obniżeniu (tab. V). Dla amura i karpia były one zbliżone, dla białej tołpygi nieco wyższe.

AUTHOR’S ADDRESS:
Karol Opuszyński,
M. Sc. Department of Fish Culture,
Institute of Inland Fisheries,
Żabieniec near Warazawa,
Poland.

.                                       .

.

Białokoz, W.& Krzywosz. T. 1981: Feeding intensity of silver carp (Hypophthalmichthys molitrix Val.) from the Paproteckie Lake in the annual cycle. Ekol. Pol., 29. 53—61.

4. SUMMARY

Between April 10. 1976 and March 25, 1977 the amounts of food consumed by silver carp introduced to the Paprotockie Luke were estimated. The passage period depended on temperature and was from 10 hours at 22.6°C to 108 hours at 4.0°C (Table III, Fig. 1). On the average the food weight in fish caught in particular seasons of the year ranged from 0.02 g (0.02‰ of fish body weight) at the end of September to 28.47 g (32.54‰ of fish body weight) in June. The diurnal food ration calculated according to the modified equation; of Bajkov (1935) was between 0.03‰ (in September) and 117.13‰ (in June) of fish body weight (Table III).

The feeding intensity of silver carp generally increases with the temperature rise and decreases with its drop (Fig. 2). Altogether during the year the fish consumed about 8800 g of food each, of which over 90% was consumed during the three warmest months of the year.

Feeding coefficients calculated on the basis of estimated food rations and body weight of fish increase fluctuated between 7.89 and 24.65. The coefficients obtained for the period between the fish stocking and mid-August (19.19) and between the fish stocking and the end of September (18.39) were considered as most reliable (Table III).

5. POLISH SUMMARY

W okresie od 10 IV 1976 r. do 25 III 1977 r. przeprowadzono badania ilości pokarmu spożywanego przez tołpygę białą wsiedloną do eutroficznego Jeziora Paproteckiego. Okres pasażu pokarmu zależny był od temperatury i wynosił od 10 godzin w temperaturze 22,6°C do 108 godzin w temperaturze 4,0°C (tab. III, rys. 1). Średnio ciężar pokarmu u ryb złowionych w poszczególnych okresach roku wahał się od 0,02 g (0,02‰ ciężaru ciała ryb) w końcu września do 28,47 g (32,54‰ ciężaru ciała ryb) w czerwcu. Dobowa racja pokarmowa obliczona według zmodyfikowanego wzoru Bajkova (1935) wynosiła od 0,03‰ (we wrześniu) do 117,13‰ (w czerwcu) ciężaru ciała ryb (tab. III).

Intensywność odżywiania się tołpygi na ogół rośnie wraz ze wzrostem temperatury i maleje wraz z jej spadkiem (rys. 2). Ogółem w ciągu roku ryby zjadały po ok. 8800 g pokarmu, z czego ponad 90% przypadało na spożycie w ciągu trzech najcieplejszych miesięcy roku.

Współczynniki pokarmowe obliczone na podstawie szacowanych racji pokarmowych i przyrostu ciężaru ciała ryb wahały się od 7,89 do 24,65. Za najbardziej wiarygodny uznano współczynnik uzyskany dla okresu od zarybienia do połowy sierpnia wynoszący 19,19 oraz od końca września wynoszący 18,39 (tab. III).