Suplement CCXV
Pelczarski, W. 1990 Food of yellowfin tuna (Thunnus albacares) and bigeye tuna (T. obesus) from the open waters of the Central Atlantic [Pokarm tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares) i opastuna (T. obesus) wód otwartych Środkowego Atlantyku]. Rep. Sea Fis. Inst. Gdynia, 22: 85-106.
Abstract. Food contents from stomachs of 132 yellowfin and 23 bigeye tunas caught with longlines were analysed. After food components taxonomic identification, weight, frequency of occurrence, and numerical methods were applied to analyse the food of tunas. Fish constituted about 70 — 80% of the food weight, cephalopods 19—27%, crustaceans 0,5—1%. In both tuna species the most important fish food components came from families: Alepisauridae, Gempylidae; among cephalopods: Ommastrephidae, Onychoteuthidae; and among invertebrates were Hyperiidea and Gastropoda. The food of yellowfin contained more species, especially offish, than that of the bigeye.
The presence of greater quantities of fish: Gonostomatidae, Alepisauna sp., Brama dussumieri, Paralepis spp., and squid: Ornitoteuthis antillarum, Onychia sp. is an indicator of feeding concentrations of tunas.
STRESZCZENIE
W ramach badań dużych ryb pelagicznych, prowadzonych w Morskim Instytucie Rybackim, dokonano analizy pokarmu 132 żołądków tuńczyków żółtopłetwych i 23 żołądków opastunów złowionych w rejsie r.v. „Wieczno” na wody otwarte Środkowego Atlantyku w 1983 r. Około 70—80% masy pokarmu stanowiły ryby, 19 — 27% głowonogi, 0,5 — 1% skorupiaki. W pokarmie obu gatunków tuńczyków z ryb największy udział miały rodziny: Alepisauridae, Gempylidae, Paralepididae, Bramidae, Chiasmodontidae, Scombridae, Exocoetidae, Sternoptychidae i Gonostomatidae; z głowonogów – Ommastrephidae, Onychoteuthidae, Cranchidae, Amphitretidae i Argonautidae. Z innych bezkręgowców najczęściej występowały Hyperiidea, Gastropoda, Salpae, Euphausiacea, Copepoda i Decapoda. W pokarmie tuńczyka żółtopłetwego wystąpiło więcej gatunków, zwłaszcza ryb, niż u opastuna. Tuńczyk żółtopłetwy żerował zarówno w pelagialu, jak i w batypelagialu, opastun głównie w batypelagialu. Masy zawartości żołądków — maksymalne, minimalne i średnie — u obu gatunków były podobne. Częstotliwość występowania małych rozmiarowo składników pokarmowych (skorupiaków, drobnych ryb, kalmarów) utrzymywała się lub wzrastała ze wzrostem długości tuńczyków.
Wskażnikiem informującym o koncentracjach żerowiskowych tuńczyków jest występowanie w ich żołądkach większych ilości ryb — Gonostomatidae, Alepisaurus spp, Brama dussumieri, Paralepis spp, oraz kalmarów — Ornitoteuthis antillarum i Onychia sp.