Suplement LXXIX
Prejs Andrzej. Experimentally increased fish stock in the pond type Lake Warniak. IV. Feeding of introduced and autochthonous non-predatory fish. Ekologia Polska, 21: 465-505. 1973.
2. Food of tench (Tinca tinca (L.)). The dominant role in the feeding of tench had the animal food, which was 89% of the total food weight (Tab. III). This food was found in all filled intestines of examined tench. Food of plant origin was found in 89% of examined alimentary tracts of tench. It was 11% of of the total food weight (Tab. III).
Share* (in % of food weight) and frequency of occurrence of particular component in the food of tench in lake Warniak (the average values for the years 1967—1969)
Share in the total food: animal food 89%, plant food 11%
Tab. III
Food components % of food weight Index of frequency
. of occurence (%)
Animal food**
Trichoptera (L.) 27.0 89
Chironomidae (l,p) 21.0 94
Mollusca 18.0 64
Odonata (l) 10.0 50
Ephemeroptera (l) 5.0 75
Ostracoda 71
Cladocera 62
Copepoda 62
Heleidae 42
Diptera (a) 25
Hydracarina 18
Lepidoptera (l) 17
Sialis lutaria L. 8
Rotatoria 7
Coleoptera (l,a) 6
Asellus aquaticus L. } 19 5
Diptera (l)*** 4
Oribatei 4
Hirudinea 4
Argyroneta aquatica Cl. 4
Bryozoa (statoblasts) 1
Corixidae 1
Nematoda (Dorylaimus sp.) 1
Chaoborus sp. 1
Turbellaria 1
Ova Invertebrata 9
Ova Pisces 3
Pisces 2
Oligochaeta ~70
_____________________________________________
Plant food
Macrophytes 96.5 90
Algae 3.5 91
Seeds 0.5 1
*Without Oligochaeta,
**l — larvae, p — pupae, a — adults.
***Without Chironomidae and Heleidae.
A. Animal food. Among 29 components of animal food the greatest significance as regards the weight had: Trichoptera, Chironomidae, Mollusca, Odonata and Ephemeroptera — 81% of animal food weight (Tab. III).
a) Trichoptera (larvae). The share of caddis larvae in animal food was on the average 27%. They were found in 89% of examined tench intestines. Among the Trichoptera larvae species from the family Hydroptilidae (Oxyethira sp., Ithytrichia sp., Orthotrichia sp.) and Leptoceridae dominated quantitatively. Frequently found were the larvae from the family Limnephilidae and caseless larvae from the Polycentropidae family. More rarely were found the larvae from the Phryganeidae family and sporadically — the larvae from the Molannidae family.
b) Chironomidae (larvae and pupae). The Chironomidae were the most frequent and abundant component of tench food. They were found in the intestines of 94% of examined fish, and their number in one alimentary tract reached 1250. On the whole the larvae and pupae of the Chironomidae were on the average 21% of the animal food weight.
The Chironomidae pupae were much more rarely found in tench food than the larvae. They were on the average about 5% of the reconstructed weight of the Chironomidae. The significance of the pupae increased in May and June (19% of the Chironomidae weight), and decreased definitely in other months (down to 0 in October).
c) Mollusca (Gastropoda and Lamellibranchiata). The snails were found in 50% of tench, the mussels were more rarely found (41% of tench). The molluscs were 18% of the animal food weight. Among Gastropoda the most frequently found were the representants of the families: Lymnaeidae (Radix sp. and Lymnaea sp.), Hydrobidae (Bithynia tentaculata) and Planorbidae. More rarely found were the snails from the families Viviparidae, Physidae and Valvatidae. All found mussels belong to the Spheridae family.
d) Odonata (larvae). The larvae of dragon-flies were found in the intestine contents of 46% of tench. Their percentage by weight was on the average 10% of the animal food weight. More than 75% of dragon-flies were species from the subfamily Coenagrionidae (Zygoptera). Other were from the subfamilies Libellulinae and Cordulinae from the suborder Anisoptera.
e) Ephemeroptera (larvae). The larvae of mayflies were found in 75% alimentary tracts of tench. They were 5% of the animal food weight. About 90% of mayflies belong to the Caenis genus. Other were the representants species Cloeon dipterum (L.).
f) Ostracoda. The ostracods were a frequent and relatively abundant few component of tench. They were found in the alimentary tracts of 71% of examined fish. The percentage by weight of the Ostracoda was rather small and ranged from 0.3 to 2.5% of animal food.
g) Cladocera. The cladocerans were found in 62% of alimentary tracts of examined tench. The average percentage by weight of the Cladocera in three years of studies was about 2,5%, ranging from 0.9 (1967) to 6.5% (1969) of the animal food weight. The following dominated: Alona sp., Alonella sp., Ceriodaphnia quadrangula (O.F. Müller), Daphnia cucullata Sars., Simocephalus vetulus (O.F. Müller). And also: Sida crystallina (O.F. Müller), Graptoleberis testudinaria (Fischer), Bosmina longirostris (O.F. Müller), Acroperus harpe Baird and Eurycercus lamellatus (O.F. Müller).
h) Copepoda. The copepods were found in the intestines of 62% of examined tench. Their percentage by weight in the food was small and did not exceed 1%. The found Copepoda (almost exclusively mature individuals and older copepodite stages) belonged to the orders: Calanoida (Eudiaptomus graciloides Lilljeborg) and Cyclopoida (Mesocyclops leuckartii Claus and M. oithonoides Sars.
i) Heleidae (larvae). They were a relatively frequent (index of frequency of occurrence 46%), although not very abundant food component of tench. Their share in animal food was usually lower than 1.5% of weight.
j) Diptera (adults).They were found in 25% of examined tench intestines. Chironomidae dominated, but also Culicidae and Heleidae were found.
k) Other invertebrates. Oligochaeta were found in the contents of about 70% of intestines. Other invertebrates wereless frequently found (index of frequency of occurrence below 20%) (Tab. III)
l) Pisces. The fry and spawn were found in the intestines of examined tench very rarely (index of frequency of occurrence 2%). But on the whole in one alimentary tract one fry specimen (usually tench or roach) was found, and only in one instance in the intestine of tench weighing 660 g, and 32 cm long, 5 specimens of tench fry, about 3 cm long, were found.
B. Plant food. The food of plant origin was about 11% of the total food (Tab. III). The main component of plant food were the fragments of macrophytes found in the intestines of 90% of examined tench. The macrophyte fragments belonged to plants of the following genera: Ceratophyllum, Potamogeton, Chara, Myriophyllum and Elodea. The algae were found in the alimentary tracts of 91% of examined tench. These were first of all the unicellular diatoms; the filamentous algae were not found so much. The seeds of aquatic plants (most frequently Potamogeton sp.) were found sporadically and in small numbers.
The authors of very few papers on the feeding of tench in natural water bodies (Schiemenz 1907, Starmach 1951, Pliszka 1953a, 1956, Skóra 1964, Spataru and Negrea 1969) emphasize the dominant role of Trichoptera, Mollusca and Chironomidae, and the quite considerable sometimes percentage of plant food (mainly macrophytes), and the small utilization of zooplankton food.
Similarly as in the instance of carp the share of plant food in tench food was the smallest in spring, and the highest in the second half of the summer and in autumn. In successive years of studies the percentage of plant food in the entire food material was: 10% in 1967 and 1968, and 12% in 1969.
In 1967, during particular months, Chironomidae and Mollusca dominated interchangeably in the tench food, and Trichoptera were on the third place. In 1968 and 1969, almost during the entire vegetation season (apart from September 1968), the Trichoptera larvae dominated in the tench food. The second and third place in 1968 belonged interchangeably to Chironomidae and Mollusca, and in 1969 — to Chironomidae, Odonata and Cladocera. Furthermore, similarly as in carp food, systematic changes were observed in the average feeding habits in successive years (Fig. 2).
The percentage of the Chironomidae, dominant in the tench food in 1967 (29% of the animal food weight), decreased to 12% of food weight in 1969. Also the percentage of the Mollusca decreased from 28% in 1967 to 10% of the animal food weight in 1969. But the share of Trichoptera, Cladocera, Odonata and Ephemeroptera increased in the successive years of studies.
* * *
Informator o wynikach badań naukowych, 1968
D. Matyjewicz-Juszczyk: Tętnica jelitowo-krezkowa karpia (Cyprinus carpio L.) i lina (Tinca tinca L.).
Katedra Anatomii Zwierząt Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie.
3. Badano karpie szczepu Gołyskiego z Zespołu Gospodarstw Doświadczalnych PAN w Ochabach i liny z okolic Olsztyna. Tętnica jelitowo-krezkowa u ryb obu gatunków daje dwanaście do trzynastu gałęzi. Z tych dziesięć lub jedenaście są to gałęzie jelitowe, następnie jedna wspólna gałąź doprowadza krew do pęcherza pławnego i gonad oraz jedna do śledziony. Nie stwierdzono występowania gałęzi odchodzących wyłącznie do wątroby. Od gałęzi jelitowych odchodzą mniejsze gałązki zarówno w ścianę jelita jak i w miąższ wątroby.
63. T. Einszporn-Orecka: Zmiany we krwi obwodowej linów przy inwazji Ergasilus sieboldi Nordm.
Katedra Ichtiologii Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie.
Wyjaśnienie mechanizmu oddziaływania pasożytów Ergasilus sieboldi Nordm. na lina przez wyznaczenie zmian we krwi obwodowej i w przemianie białkowej tych ryb. Stwierdzono niedokrwistość związaną ze zmniejszeniem ilości erytrocytów, hemoglobiny i obniżeniem wskaźnika hematokrytu. Ponadto określono dalsze zmiany, to znaczy niedobór białka całkowitego w surowicy krwi, hipoalbuminemię i przegrupowania w obrębie frakcji globulinowych.
* * *
Sprawozdania z czynności i posiedzeń Polskiej Akademii Umiejętności, 1952, T. 52, s. 335
III. Wydział Matematyczno-przyrodniczy
Członkowie Z. Grodziński i J. Stach przedstawili pracę p. J. Smosarskiej pt. Serca limfatyczne niektórych ryb kostnoszkieletowych.
U lina Tinca tinca L. i troci Salmo trutta L. istnieją u postawy płetwy ogonowej serca limfatyczne w postaci parzystych pęcherzyków. Oba zbierają limfę z tkanek otaczających, jednak tylko pęcherzyk wlewa ją do żyły ogonowej, prawy oddaje limfę przez odpowiedni kanał swemu partnerowi. Oba pęcherzyki sercowe troci oddzielają płytki hipuralne. Przez otwór znajdujący się w nich przebiega kanalik, który łączy oba pęcherzyki. U lina przegroda kostna ogranicza się do tylnego odcinka serca, jej łącznotkankowe przedłużenie rozdziela resztę.
* * *
Seasonal variations in the protein composition of blood serum of tenches (Tinca tinca (L.)) T. Einszporn-Orecka, Polskie Arch. Hydrobiol., 17(30), (4), 445-461 (1970)24 refs (Dep. Ichthyol., Fac. Fish., Kazimierza Królewicza 3, Szczecin, Poland)
ABSTRACT. Analysis of protein composition was made on 238 tenches (106 males and 132 females). The differences in protein depending on basic life activities of fish: spawning cycle (connected with the spring-summer period) and autumn and winter, were determined. The level of total protein in the serum of tenches ranges during the year from 4.5 to 9.0 g%. Essential differences in the amount of total protein take place especially in spring (spawning period) and in winter. Similarly the greatest rearrangements within protein fractions take place during the spawning of tenches. In the instance of males is mainly connected with the synthesis of globulin fractions, and in females — with the accumulation of considerable amounts of albumin in the serum.
„(…) się wiosennym (tarłowym) i zimowym. W czasie tarła charakter zmian białkowych różni się u samców i samic lina. Wzrost ilości białka całkowitego w surowicy samców lina jest w tym okresie krótkotrwały i uzależniony głównie od syntezy frakcji α i β-globulin. Transport albumin w w czasie tarła jest natomiast ograniczony, wyznacza to najniższa wartość roczna tych białek około 1.0 g%. Odwrotnie u samic lina, znaczne nagromadzenie białka w surowicy w okresie przedtarłowym utrzymuje się ponad dwa miesiące, aż do momentu złożenia ikry. Występuje w tym czasie wzmożona synteza albumin; poziom tych białek w stosunku do kwietnia lub maja wzrasta prawie dwukrotnie (do 46%), tzn. 3.1 g%. Sugeruje to, że albuminy odgrywają szczególną rolę w czasie przygotowań tarłowych.
Od sierpnia do listopada przy względnej stabilizacji procesów rozrodczych, następuje okres intensywnego żerowania. Wzmożona synteza albumin wyraża się zwiększeniem udziału tych białek w surowicy krwi, przy równoczesnym wyrównaniu poziomu białka całkowitego. W okresie jesiennym poziom białka całkowitego utrzymuje się na ogół w granicach przeciętnej rocznej wartości, tj. około 6 g%. Zwiększa się on ponownie w marcu, a następnie obniża wczesną wiosną.”
* * *
Quantitative changes in the circulating blood of tench (Tinca tinca (L.)) in the annual cycle T. Einszporn-Orecka, Polskie Arch. Hydrobiol., 17(30), (4), 435-444 (1970) 18 refs (Dep. Ichthyol., Fac. Fish., Kazimierza, Królewicza 3, Szczecin, Poland)
ABSTRACT. Morphological blood examinations on 320 tenches (162 ♂♂ and 158 ♀♀) during 10 months proved the direct effect of reproduction cycle on the amount of erythrocytes and leucocytes in the circulating blood. Especially among the ♀♀, during the spawning-season a considerable decrease of the number of erythrocytes, hemoglobin and hematocrit’s index takes place. Besides an intensive leucocytosis is observed during that period. In the other part of the year, with the exception of Jan. the number of erythrocytes is higher in ♂♂. Whereas other parameters such as mean vol blood cells, mean conc and hemoglobin content in one erythrocyte are higher in ♂♂.
* * *
Einszporn-Orecka, T. 1970. Quantitative changes in the circulating blood of tench (Tinca tinca (L.)) infested by Ergasilus sieboldi Nordm. Pol. Arch. Hydrobiol. 17 (30/4): 463-481.
„(…) Greater protein demand of infested tenches at a relatively small invasion may be replenished after a longer feeding period in autumn. Simultaneously it seems that the influence of parasites is much smaller in late autumn than in other seasons of the year e.g. spring and summer. And in the same conditions the albumin amount may be balanced with the control level, which shows that hypoalbuminemia is mainly connected with a shortage of nutritious proteins at a simultaneous quickening of the catabolism of albumins.
Rearrangements of serum proteins within globulin fractions are regarding to: increase of α2-globulins, and partly of β at a simultaneous decrease of γ-globulins or increase of γ-fraction and a decrease of proteins from the α2-group and β-globulins. Increase of α2-fraction is connected with the inflammatory state and increased destruction of erythrocytes by constant extravasation of blood in the gill. More frequently occurring separation of proteins with a characteristic increase of α2-fraction proves about the severe state of inflammation of gill caused by Ergasilus sieboldi. This disease may also take the form of chronic gill inflammation: then it may be characterized by an increased synthesis of γ-globulins, which is probably due to the formation of antibodies in the organism of infested tenches.
6. STRESZCZENIE
Pasożyty Ergasilus sieboldi Nordm., nawet przy stosunkowo nieznacznym zarażeniu (200-1000 sztuk), wywołują u linów niedokrwistość, która wyraża się zmniejszeniem liczby erytrocytów we krwi obwodowej, częściowo hemoglobiny i obniżeniem wskaźnika hematokrytu. Powodują ponadto niedobór białka całkowitego w surowicy krwi (hipoalbuminemię) oraz przegrupowania w obrębie frakcji globulinowych. Obraz tych zmian jest wyraźniejszy u samców lina, ponieważ są one wrażliwsze na oddziaływanie pasożytów niż samice.
Zwiększone zapotrzebowanie na białko u linów zarażonych, przy stosunkowo niewielkiej inwazji, może być uzupełnione po okresie dłuższego żerowania w jesieni. Równocześnie wydaje się, że wpływ pasożytów jest późną jesienią znacznie mniejszy niż w innych porach roku np. wiosną lub latem. Podobnie w tych samych warunkach, ilość albumin może być wyrównana do poziomu kontrolnego, co sugeruje, że hipoalbuminemia wiąże się głównie z niedoborem białek pokarmowych przy równoczesnym przyspieszeniu katabolizmu albumin.
Przegrupowania białek surowicy w obrębie frakcji globulinowych dotyczą: wzrostu α2-globulin, częściowo β przy równoczesnym obniżeniu γ-globulin lub zwiększenia frakcji γ i spadku białek z grupy α2 i β-globulin. Wzrost frakcji α2 związany jest ze stanem zapalnym oraz wzmożonym niszczeniem erytrocytów na skutek stałego wykrwienia w skrzelach. Częściej występujący rozdział białek z charakterystycznym zwiększeniem frakcji α2 świadczy o nasileniu ostrej formy stanu zapalnego skrzeli w wyniku oddziaływania pasożytów Ergasilus sieboldi. Schorzenie to przybiera również formę przewlekłego zapalenia skrzeli: cechuje go, być może, wzmożona synteza γ-globulin, związana między innymi prawdopodobnie z tworzeniem przeciwciał w organizmie linów zarażonych.”