Suplement CLXI

Horoszewicz L., 1981: Effect of different thermal regimes on reproductive cycles of tench Tinca tinca (L.). Part I. Design for the experiment and seasonal changes in condition factors of spawners. Pol. Arch. Hydrobiol, 28, 169-186.

5. SUMMARY

Studies were conducted over two seasons in a collective experiment on selected aspects of tench reproduction in earth ponds with various thermal regimes (Fig. 1).

Temperature differentiation between ponds was obtained by regulating the intake of heated effluent water and maintaining a constant flow of 6.2 dm³/s in the heated pond and 3.8 dm³/s in the control. Differences in average monthly temperatures in these ponds ranged from 1.0 to 2.5°C in winter and from 2.0 to 4.7°C in summer. Temperature changes in a season took place parallely in all of the ponds, although at various levels, whereas they varied in compared years (Fig. 3).

Similarly fluctuations in the content of particular components in the water took place in the ponds parallely and were conditioned by the quality of the water taken from the Vistula River (Tab. I).

The benthos biomass constituting the basic food of the experimental fish was lower in the heated ponds, averaging 2.8 to 3.0 g/m² as compared to 4.3 to 4.5 g/m² in the controls. This was decided toy the level of benthos in summer.

Taking into account the direct and indirect influence of temperature, as also handling and tests in vivo on the experimental fish, condition was taken as a measure of the response of the organism as a whole to the complex requirements of the experiment. Three condition factors were compared, that is CF — computed for the total weight of the fish, CFg — weight without gonads, and SCF — weight of the eviscerated fish. The differences between these factors led to conslusions on changes in the mass of gonads (Mg) and viscere (Mv) in spawners during the reproductive season (Figs. 4 and 5).

Changes in the CF of females during a spawning season were closely linked with growth of gonad mass and commenced when the average water temperature rose above 10 to 11°C. On the other hand SCF was more stable and a decline in its value was noted only in cases of a rapid increase in water temperature or toward the end of the spawning season.

CF and SCF in males showed rapid declines commencing with the spawning season, indicating intensive utilization of body reserves due to constant participation in spawning. As concerns fish in which in vivo blood samples were taken, worsening of the condition was linked with the experimental methods applied.

6. STRESZCZENIE

W zespołowym eksperymencie badano przez dwa sezony wybrane elementy rozrodu lina w stawach ziemnych o różnych reżimach termicznych (Fig. 1).

Zróżnicowanie temperatur pomiędzy stawami uzyskiwano przez regulację poboru ogrzanej wody zrzutowej i utrzymywanie stałego przepływu, w ilości 6,2 dm³/s w stawie ogrzanym, a 3,8 dm³/s w kontrolnym. Różnice pomiędzy średnimi miesięcznymi temperaturami w tych stawach wynosiły od 1,0 do 2,5°C zimą oraz od 2,0 do 4,7°C latem. Wahania temperatur w sezonie zachodziły równolegle we wszystkich stawach, chociaż na różnych poziomach, natomiast w porównywanych latach układały się odmiennie (Fig. 3).

Podobnie, wahania zawartości poszczególnych składników w wodzie, zachodziły w stawach równolegle i były uwarunkowane jakością wody pobieranej z Wisły (Tab. I).

Biomasa bentosu, który był zasadniczym pokarmieni ryb doświadczalnych była niższa w stawach ogrzanych: przeciętnie 2,8 — 3,0 g/m² wobec 4,3—4,5 g/m² w stawach kontrolnych. Decydował o tym poziom bentosu latem.

Mając na uwadze bezpośredni i pośredni wpływ temperatury, a także manipulacji i prób przyżyciowych na ryby doświadczalne, posłużono się kondycją jako miernikiem (kryterium) reakcji całego organizmu na złożone warunki eksperymentu. Porównywano trzy współczynniki kondycji: CF — obliczany dla całkowitego ciężaru ryby, CFg — dla ciężaru bez gonad, oraz SCF — dla ciężaru ryby patroszonej. Z różnic pomiędzy tymi współczynnikami wnioskowano o zmianach masy gonad (Mg) i masy wnętrzności (Mv) u tarlaków w sezonie rozrodczym (Fig. 4 i 5).

Zmiany CF samic w sezonie tarłowym były ściśle związane ze wzrostem masy gonad i rozpoczynały się, gdy średnie temperatury wody podnosiły się powyżej 10 — 11°C. Natomiast SCF był bardziej stabilny, a obniżenie jego wartości notowano tylko w przypadkach gwałtownego wzrostu temperatury wody oraz pod koniec sezonu tarłowego.

U samców CF i SCF obniżały się gwałtownie od rozpoczęcia sezonu tarłowego, co wskazuje na intensywniejsze wyczerpywanie zapasów organizmu wskutek ciągłego uczestniczenia w tarle. U ryb, którym pobierano próby przyżyciowe krwi, pogarszanie się kondycji było związane z zastosowaną metodą badań.