Nemacheilus starostini
Parin, 1983 Karpiokształtne Cypriniformes; przylgowate Balitoridae; podrodzina Nemacheilinae
Słodkowodna, przydenna
Synonimy: Noemacheilus starostini, Troglocobitis starostini
Opis: D III, 7-7½; A III, 5-5½; P I, 10; V I, 4; C 19, kręgów 39 z uralnym trzonem (urostylem), linia naboczna nieodznaczona. Ciało wydłużone, subcylindryczne, jego wysokość mieści się 5,4 razy w długości standardowej (SL), szerokość 6,8 razy w SL. Trzon ogonowy ścieśniony z boków z dobrze rozwiniętym fałdem skórnym (tłuszczowym) po jego grzbietowej i brzusznej stronie. Łusek brak, pod skórą są licznie rozmieszczone drobne o średnicy 0,05-0,15 mm kulki tłuszczowe przedstawiające ciągłą warstwę. W płetwie grzbietowej 3 promienie nierozgałęzione i 7 rozgałęzionych w odbytowej 3 promienie nierozgałęzione i 5 promieni rozgałęzionych. Płetwa ogonowa lekko wcięta. Pysk zaokrąglony; niewielki, dolny otwór gębowy. Trzy pary wąsików, na szczęce górnej dwie pary i jedna w kącikach ust. Wargi mięsiste z frędzlami. Przednie otwory nosowe są wydłużone rurkowato. Ryba jest pozbawiona oczu i pigmentu ciała, nie posiada pęcherza pławnego i kostnej kapsuły, przewód jelitowy krótki, składa się z dwóch pętli. Ubarwienie żywej ryby jest różowo-pomarańczowe. Holotyp SL= 49,5 mm.
Historia: Pierwsza ślepa ryba jaskiniowa w faunie byłego Związku Radzieckiego, odkryta w 1978 roku przez speleologa W. Malcewa, 3 grudnia 1981 r. pozyskano 10 egzemplarzy do badań naukowych. Długość 10 złowionych osobników wahała się od 36,7 do 61,0 mm SL.
Występowanie: Azja; Turkmenistan, bezimienne karstowe zapadlisko koło wsi Karliuk (obwód czardżouski) położonej u podnóża jednej z ostróg górnego masywu Kugitangtau (ca. 37°55′ N, 66°23′ E). Zapadlisko odkryło odcinek podziemnego zbiornika z powolnym przepływem wody, który okazał się częścią podziemnej rzeki. Woda w jeziorku jest czysta, przezroczysta silnie zmineralizowana, słonawa (około 3g/l) Ca – 0,62g/l, Mg – 0,11g/l, SO4 – 1,72g/l, pH 7,64. Temperatura wody 22-24°C, temperatura powietrza około 12°C. Ściany zapadliska prawie pionowe, głębokość do powierzchni wody około 10 m, powierzchnia ok. 30 m², głębokość jeziorka nie przekraczała 5-7 m.
Habitat i ekologia: Ryby pływały w stadkach, na głębokości 4-5 metrów w miejscach dopływu wód podziemnych, jak i wśród roślinności wodnej na głębokości 1-2 m. Kamienie na dnie były pokryte wodnym mchem i nitkowatymi wodorostami, w słupie wody pływały planktonowe skorupiaki przypominające oczliki (Cyclopidae), na dnie występowały brzuchonogi (Gastropoda). Pokarm stanowiły larwy owadów i małe bentosowe skorupiaki. W pierwszych latach obserwacji liczebność tego gatunku wynosiła 150 egzemplarzy i stopniowo zaczęła się zmniejszać. Obserwacje w akwariach wykazały, że ryby zazwyczaj pozostają na dnie, rzadko podnosiły się w słup wody i były zupełnie niepłochliwe. Pływając przy ściankach akwarium i w słupie wody często przyjmowały pionowe położenie, przemieszczały się w nienormalnych pozycjach, na boku a także do góry brzuchem. Pobudzone, przy żwawych zrywach wyskakiwały z wody prawie do połowy ciała. W akwarium chętnie zjadały ochotkę piórkową (Chironomus plumosus) i rureczniki (Tubifex tubifex). Otwarta (dyssekcja) samica o długości standardowej 51,7 mm okazała się dojrzałą płciowo, w jej jajnikach znajdowało się 53 dużych ziaren ikry o średnicy 1,5 – 2,2 mm.
Linki:
http://www.internevod.com/rus/atlas/ecol/02/24/kug_slep.shtml
http://otvet.mail.ru/question/31339459/
http://www.science.gov.tm/files/desert_3_2006.pdf
http://www.ubss.org.uk/resources/proceedings/vol19/UBSS_Proc_19_2_117-149.pdf
http://fadr.msu.ru/caves/kugpic_e.html
http://rybak-rybaku.ru/115/
http://www.feow.org/ecoregion_details.php?eco=630
http://www.fishbase.org/summary/speciessummary.php?id=6161
http://www.photos-animals.com/photo/die-ampel/000015166627